Hemen hemen tüm romanlarını okuduğum Zülfü Livaneli'nin eserlerinden olan Son Ada'nın Çocukları'nı okudum. Çizimleri olsun görüntüsü olsun çocuk romanı olarak gözüküyor ama herkes okumalı bu romanı... Kitabın başından sonuna kadar diktatörle savaştığımı hissettim. Ve tabiki diktatörün peşinden giden ve en sonunda hatalarını fark eden bir sürü vardı. Son ada kimsenin kimseye kin beslemediği, huzurun olduğu birlik ve beraberliğin olduğu bir ada. Şehrin gürültüsü kalabalığı yorucu hayatından uzaklaşıp sakinliği huzuru tercih edenlerin adası. Taa ki başkanın adaya adım attığı ana kadar. Bir başkan geliyor adaya hatta biz buna diktatör diyelim bu diktatör tüm adanın düzenini huzurunu bozuyor. Yıllar boyunca halkına zorbalık yapan katı kurallar koyan başkan bu sefer geldiği adaya bunu uyguluyor. Ağaçları yok ediyor, martıları öldürüyor, canlıların yuvalarını yok ediyordu ve halk asla sesini çıkarmayıp denilenlere uyuyordu. Ancak Son Ada da iki muhteşem çocuk bibu düzeni yıktı ve adayı eski huzuruna kavuşturdu. İşte bu yüzden Son Ada'nın Çocukları denilmiş. Son Ada'nın Çocukları Son Adayı eski haline kavuşturdu..

Son Adanın ÇocuklarıZülfü Livaneli · İnkılâp Kitabevi · 20203,611 okunma

·

494 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

AD