Faruk Duman’ın okuduğum ilk kitabıydı. Kitap, ilk kısımlarda Yaşar Kemal ile Marques karışımı bir eser hissiyatı oluşturuyor. Farklı bir yazar ve yazma şekliyle karşılaştığınızı hissediyorsunuz. Orta sayfalarda aşırı yavaş, gereksiz yere uzatılmış, zaman ve enerji kaybına yol açan sayfalar eklenmiş. Kötü mü? Değil ama okumayı zorlaştırıyor. Son kısımlara doğru biraz daha hızlanıp ilk kitap bitiyor. 80 darbesi öncesi dönemlerle ilgili direk o dönemi yaşayanların yazdıkları birçok kitap var. O kitapları okuyunca iliklerinize kadar hissediyorsunuz. Bu kitapta öyle bir hisse kapılmadım. 2. kitabı okuduktan sonra belki düşüncem değişir, bilemiyorum.