Mükremin: Giden gidene ha.
Lütfiye: Öyle giden gidene.
Mükremin: Şu an içimde lise son sınıfın son cumasının ince kederi var biliyor musun?
Lütfiye: Benim de arkadaşlarla son gülüşmeler hatıra defterine yazılan yazılar. Bana kalbim kadar temiz bu sayfayı ayırdığın içinler. Bu arada senin de herhangi bir okul gününü özlemen enterasan yani.
Mükremin: Bazen düşünüyorum da bu hayat yani her şey, bu gelmeler, gitmeler, koşmalar, durmalar, gülmeler, ağlamalar hepsi sanal be Lütfiye.
Yani var da yok aslında, ya da aslında yok da biz varmış gibi davranıyoruz.
Misal öksürüyorsun sonra dönüp arkana baktığında sana en uzak olan şey o öksürük...