Kitabın ortalarına kadar biraz ite kaka geldim, konudan çok çabuk kopabiliyor ve içinde olduğumu hayal etmek zor oluyordu. Lakin yazar bir yerden sonra okuyucu ile heycanlı sohbetler yaparak öylesine çekti ki içine gözlerimi ayırmakta zorlanmaya başladım. Artık bilmediğim kelimelere çokta takılmadan devam ediyor ve heycanla devam ediyordum. O kadar iyi tasvir ediyordu ki duyguları, adeta hissediyordum bazılarını. En çokta karakterlerden Bert'in, bir kadının, bir annenin hayal kırıklığını anlattığı yer: "Haydi, azizim, bana son bir hediye olarak şu maskeni ver, onu yadigâr diye saklayabilirim, ben onu sevdim, onu tanıyorum ve o senin yüzünden birdenbire düşünce, altından çıkan fizyonomi bana çok yabancı geliyor, gayri beşeri olacak derecede yabancı geliyor, bu yeni yüzü tanımıyorum, .... " "... çocuğum ve ben, maskenizi bavuluma koyarak efendi, yarın erkenden gideceğiz." Gibi hayranlıkla okuduğum satırlar oldu. Bunu tek başına paylaşmak anlam ifade etmiyor olabilir o yüzden okumalısınız eminim sizde beğeneceksiniz. Kitabın sonunda yazarın karakterlere dahil olması da ayrı bir heycan vericiydi. Başta sıkılsanızda iyi ki okudum diyeceksiniz.

Bir AkşamdıPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 20201,820 okunma

·

315 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

DERYA