Ah imkanım olsa da çevremdeki herkesi Selçuk Baran'ın kalemi ile tanıştırabilsem diyorum her bitirdiğim kitabının ardından. Bugün de 1972 yılında yayımlanan Haziran isimli öyküsü kitabı ile geldim. Kendi imkanları ile yayınlattığı bu öykü kitabı, 1973 yılında Türk Dil Kurumu Öykü ödülünü almış.
Sanırım Selçuk Baran'ın öykülerini benim için farklı kılan, okurken kendini buram buram hissettiren o yaşanmışlık duygusu. Bir öyküde kendinizden bir şeyler buluyorsunuz, bir diğerinde belki bir tanıdığınızdan. Yani kısacası "bizden" acılar, "bizden" yalnızlıklar, "bizden" umutlar var her bir satırda. Çünkü Baran'ın kendi de tüm bu duyguları yaşamış, hissetmiş, hayatı boyunca bir nevi o satırlarındaki yalnızlığı kendi deneyimlemiş bir yazar.
Öykülerinde bir diğer hoşuma giden unsur da, yazıldığı dönemi çok güzel yansıtıyor olması. Öykülerin içinde gezerken kendiniz bir anda 70'lerin dünyasında buluyorsunuz. Dönemin hem sosyoekonomik durumu, hem de politik havası kendini hissettiriyor satırlarda. İçinde 21 öykü bulunan bu kitapta kendinizden bir şeyler bulacağınızdan eminim :)