Şu hayatta en zayıf noktam çocuklar...
Aşı olurken ağlayan herhangi bir çocuk bile oracıkta ağlamama sebep olabilirken bu kitabı okumak oldukça zor geldi. Şu zalim dünyadaki en masumlardan olan çocuklara yapılan haksızlıklar, zulümler tüylerimi ürpertti, yapanlar, sessiz kalanlar , göz yumanlar, üstünü kapatanlar karşımda olsalar deyip yutuyorum dile getirmek istediklerimi...
Bu kadar acımasız olmayı başarmak nasıl bişey bilmiyorum, bilmek istemiyorum. Sessiz kalan aileler... Dinle korkutulup susturulanlar... Bu kadar cahillik yetmez mi artık bu ülkeye...
Neden babasının imkanı olmayan çocuk diğerleriyle eşit şartlarda okuyamıyor bu ülkede ? Kimsesizler Cumhuriyetinde kural bu demek. Kitaba bundan güzel bir isim de olamazdı zaten.
Kitap boyunca göğsümde bir baskı ağrı hissettim. Kitabın kurgu olmasını diledim. Nafile... Lanet olsun bu düzen denilen düzensizliğe.
Okuyalım, sorgulayalım.
