Kitabı bitirdikten sonra ağzımda toz tadı kaldı.. Murathan Mungan'ın popüler kitaplarınına kıyasla, reklamı iyi yapılmamış bir kitap olarak düşündüm. Çünkü Murathan seven arkadaşımla kitapçıya gittiğimde, raftan aldığı ilk kitaplardandı bu kitap. Lütfen okuyun. Kitaba gelecek olursam, birçok farklı parametre ile yazılmış diye düşünüyorum. Arayış, arayışın insana verdiği dinamik kalma iç güdüsü, her olumsuzlukla biten arayışta insana verdiği ruhsal hal, Doğu toplumunda kadın olmak, örtük kafa ve örtük beyin... Kitabı okurken kendimde o sokaklarda gezdim, tozu soludum, kadınları sokakta telaşlı telaşlı yürürken gördüm, cami avlusunda oturdum, üst üste kahvehanede kahve içtim. Murathan Mungan yine insanı okurken kitabın içerisine alarak, sizi akışa bırakıyor. Kitapta ki kadınların Çador adlı çarşafı giyip, gözlerinde sadece filenin olduğu, yaşadıkları ruh halini, baskıcı sistemin kadınlara nasıl baktığını, yanında erkek olmadan sokağa çıkamadığını, yürüse bile hızlı hızlı yürümek zorunda kaldığını.. Yıllarca kendini göstermek için süslenip, boya sürüp sokağa çıkan kadınlar artık siyah örtünün altında görünmeden hayattan geçip gidiyordu.. Bana Afganistan kadınlarını hatırlattı. İnsan suretini göstermek Allah'ı taklit gibi sayılacağından, artık insanların resimlerinin bile sokakta sergilenmediği bir toplum. Bir de şehitlik meselesi var kitapta. Bir düşünce sistemine girip, şehit oluyorsun. Ama ne uğruna.. İsmini sadece bir şehitler kütüğüne yazıyorlar, resmi asılmıyor, yattığı toprak parçasını bile bulamıyorsun. Ne uğruna.. İçimizde ölüler biriksin diye mi? Ana karakter Akhbar, hayatının arayışında mı yoksa hayatın ona getirdiklerinin peşinde mi bunu bulmaya çalışıyor. Giden bir geçmiş, ölen sevdiği insanlar, yıkılan bir şehir, savaştan kaçıp giden insanlar.. Ağır, çok ağır.. Ben çok etkilendim, okuduktan sonra oturup düşündüm, düşündüm... Okuyun lütfen ve okutun.

ÇadorMurathan Mungan · Metis Yayınları · 20201,270 okunma

·

611 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seldali