“Açlık, tanrısını alkışlıyor
Korku, tanrısını
Ölüm, tanrısını...
İnsan döne döne bir kötülükte kayboluyor.
Kalbimizde boğucu bir kalabalık
Aklımızda umutsuz sözlerin acısı
Baktığımız kadar bir sokak dışarıda
Bir soğuk, bir üzgün, bir yalnız resim
Kapanır durur üstümüze bütün uzaklar.
İçimizdeki boşluğa tutunarak umut etmeye çalışıyoruz:
