Atwood yine döktürmüş. Damızlık Kızın Öyküsü kadar olmasa da. Kitapta anlatılanlar ilk kitaba göre daha fazla kişinin gözünden anlatılmış. Aynı olaylara aynı anda yorum yapmasalar da her karakterin gözünden okuyabiliyorsunuz. Bu da bir kitabı güzel yapan özelliklerden biri bence ! Dilin kullanılışı yine güzel ama ilk kitap kadar heyecanlı değil malesef. -Spoiler— 21. Bölüm: Hızlı ve Derinden Çarpan Kalbim’ e kadar pek heyecanlanmıyorsunuz. Sürekli bir şeyler oluyor ama daha çok kafada, düşünceler olarak kaldığı için sanırım. Kitabı okurken de bitirdikten sonra da Lydia Teyze’ye ister istemez sempati duyuyorsunuz. Ama bu kadar şeyin farkında olabilecek, düşünebilecek ve ilmek ilmek işleyebilecek kadar zekiyse neden bu kadar bekledi diye sormadan edemiyor insan.