"Bir varmış, bir yokmuş" diye başlıyordu tüm masallar
Ve hep çocuk yanımıza anlatıp durdular.
Bu masallardan çocukken dinleyen ebeveynler ve herkes.
Çünkü en çok çocuk yanımız müsaitti kandırılmaya, büyümüş olgunlaşmış yanımızdan hiç dinlemedik mesela bu uyduruk masalları.
Çünkü çocuk yanlarımız yalanlarla, toz pembe hayallere dalıp mutlu olurken; sorgulayamazdı yalanları, sağduyusu yoktu çünkü.
Büyümüş ve olgunlaşmış yanımız,içinde hep çocukluktan kalmış pişmanlıklar taşıyordu: "uyutulduk, kandırıldık çocuk yanımızdan uyduruk masallarla hep" deyip "Masal" kelimesine karşı algıda geliştirdiği bir bağışıklık sistemi ile sağduyu donanması ile hep bir savunma içerisinde olan bir neferere büründü.
Zaten masalların başından da belli değil mi? masalların toz pembe hayallerden uyduruk yalanlar olduğu.
Nasıl başlıyor masallar?
"Bir varmış, bir yokmuş"
Kim var?, kim yok?
Ne kimse var? Ne de kimse yok?
Var olan da, yok olan da belirsiz bir zamir içinde ne varlığı belli, ne de yokluğu.
Delili ve kanıtı olmayan uydurduk yalanların ismine hep "masal" adı altında ile çocuk yanımızı uyutup durdular. Aynı masalları dinleyip daha da uyanmayalar,
Çocuk yanları büyüdü ama büyümüş ve olgunlaşmış yanları hala uykuda rüyalar dünyasında olanlar. Bunlar masallar anlattıkça hep çocuk yanımızda kalıp büyümüş, olgunlaşmış yanımız hayatın gerçeklerine hep acemi kalacak.
Ve Hayatın sefasını, hep o masalları ve masal kitaplarını yazanlar sürereken;
Masalları dinleyen bizler hayatın cefasına
mahkum, birer esir gibi esir kalıp gideceğiz.
"Çocuk yanımızdan masalarla uyuttular; büyümüş ve olgunlaşmış yanımızla hayatın gerçeklerine uyanalım"....
Erdal ÖZAYDIN
24.10.2021