"Sizde farkediyormusunuz, nufus çoğalıp kakabalık arttıkçasanki her yeri garip bir ıssızlık sarıyor. Sanki etrafta kimse yokmuş gibi geliyor bana. Sanki benim aradığım, brnim özlediğim insanlar alıp başlarını gitmişler gibi geliyor bana buralardan. Sizede öyle oluyor mu? "
" Evet, evet" die fırladı Gül abla, "İşte insansız toplumu yarattılar. Herşey var insan yok. Kimse yok ama herşey var. Bazen kucağımdaki bu çocukla şehrin ortasında yapayalnız kalıyorum. Yorgunluktan kollarım kopacak gibi oluyor, birisi çocuğu biraz tutsun istiyorum ama kimse yok, önümden insnalar değil YÜRÜYEN ELBİSELER GEÇİYOR sanki... "
" Haklısınız Gül abla" dir elimde olmadan bağırıyorum: "Artık insanlar öylesine yanlız öylesine yaralı ki birbirlerine aşık olmak için değil, yaralarını sardırmak yada en azından pasuman yapırmak için yani. Kimin yarası önce kapanır gibi olursa o terkediyor önce bu hazin yuvayı..."
*Bizim çocuk olduğumuz ama çokda keyfli olduğumuz dönemden, dönemin insanlarından bahseden kısa kısa öykülerden oluşan çok keyfli bir kitaptı. Enteresan olan kısım bizim çocuk ve neşe dolu olduğumuz günün o zamanın büyüklerinin yaşadığı iç sıkıntı ve yanlızlığı bu gün bizim yaşıyor olmamız... Hep derim DEĞİŞEN YANLIZCA TARİHTEKİ RAKAMLARDIR GERİ KALAN HERŞEY HEP AYNI....
*Keyfle okudum okumanızı tavsiye edebilirim.
·
135 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.