“Belki de insanın dışı suya, içi de toprağa yansıyordu.”
Her kitap bitiminde ritüelim olan karşı duvarı seyredip düşünme alışkanlığımı bu kez kitabın kapağına düşen gölgemi izleyerek gerçekleştirdim. Karanlık gölgemi, yani bir insanın içinin dışarı yansımasını... Hakan Günday okuyup da, insanın o kokuşmuşluğuna, karanlık tarafına bir kez daha