"Canı cehenneme rahat uyuyanın
Kapısını örtenin perdesini çekenin
Yüreği yalnız kendiyle dolu olanın
Duvarları ancak çarpınca görenin
Canı cehenneme başkasının yangınıyla
Evini ısıtıp yemeğini pişirenin"
Şiire tutunan Şükrü Erbaş..
Bir şair mi sadece?
Bir âşık, bir münzevi, bir baba, bir kadın, bir köylü, bir devlet adamı; toplumun bir parçası, bin derdi, bir dermanı.. Her mısrasına hayran kaldığım; başkalarının acılarını en derinden duyan, samimiyetin vücut bulmuş hâli büyük ozan Şükrü Erbaş !!
"İçimde incinmiş bir çocuk ağıdı
Avuç avuç cam kırıkları gözbebeklerimde
Düşmemek için kendime tutunuyorum." [s.44]
En az bir dizesini okumadan göç etmeyin bu dünyadan :)
Şiirle kalın, keyifli okumalar
