Cemal Süreya, sanat duyarlığını annesinden ve içinde yetiştiği Alevi kültüründen aldığını sıkça yinelemiş, yazmıştır. Annesiyle ilgili anıları çok az, ama etkileri çok derin. " Hayatımı sarsan, şiirimi kuran on andan biri" dediği şu sahneyi, kendisinde şiir duygusunun ilk uyanışı olarak anımsar:O eşikte oturuyor,annesi elinde bir çay bardağı süt, önünde çömelmiş içirmeye çalışıyor. Zayıf,hastalıklı,sık sık havale geçiren bir çocuk.Üstelik inatçı, içmiyor sütü.Gülbeyaz, son çare olarak Kerem ile Aslı'yı ezberden okumaya başlıyor, manzum mensur bütün öykü..."Ateş Kerem, tutuş Kerem, yan Kerem..."
Yky pdfKitabı okudu
·
216 görüntüleme
"Bir çocuktun sen
Bir çocuktun sen, bir bardak duruyordu eşikte;
Dolu bir bardak duruyordu eşikte.
O zamanlar daha sen neydin ki, annen Alucra'nın gizli su kürelerinden geçirdi seni; at arabalarıyla ve büyük bir kalabalıkla gidilen baş döndürücü mavi su kürelerinden. Neden sonra aldın o bardağı; o yüzyıl beklemiş sütü; Çırpınarak tülbentten süzülmeye çalışan o koyu, o beyaz, o rahatsız sübyeyi içtin elinden; onun süreğen elinden." (Cemal Süreya)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.