Mutlaka okunması ve her kütüphanede bulunması gereken bir eser... "Ölmeden bir kere olsun memleketimizi göreydim!" diyenleri, "Beni de götür!" diyenleri doldurdum otobüse. "Sür şoför Honaz'a!" "Sür şoför! Uçur bizi Selanik'e, Kozlar'a, İnelli'ye, Köseler'e, Uçana'ya..." "Sür şoför Vatalakos'a." "Sür şoför Mirsina'ya, Grebena'ya, Vraşno'ya." "Sür şoför! Doğru Ferizdağ'a... Duyan geldi, duyan geldi Amasya'dan, Erbaa'ya kadar... Her yıl, her yıl olmazsa beş yılda, on yılda bir aynı gün aynı saatte burda, orda, dünyanın her yerinde varlığı işlevinden utanan her tapınak, camileştirilmiş her kilise, müzeleştirilmiş her cami anadilinde çağırmalı insanları. Çan sesiyle gelmeli Müslümanlar kiliseye.Ezanla durmalı safa Hıristiyanlar camilerde... Herkes, ama herkes her dinden, her dilden baş başa vermeli. Yetmiyorsa diller anlaşmaya sessizliğin diliyle konuşmalı sessizliğin diliyle düşünmeli... Yobazlığın tanığı, barışın elçisi olmalıyız. Ne kin kalır, ne kör döğüşü; durulursa seller sevgi denizinde.

Emanet Çeyiz Mübadele İnsanlarıKemal Yalçın · Birzamanlar Yayıncılık · 2006148 okunma

·

122 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.