Kemal Varol'un Ucunda Ölüm Var ve Aşıklar Bayramı'ndan sonra okuduğum üçüncü kitabı tüm şiirlerinin toplandığı Bakiye oldu. Ucunda Ölüm Var'ı okurken yazarın şiirsel dili ve adeta her biri bir şiir dizesi tadında olan cümleleri ilgimi çekmişti. Sonrasında yazarın edebiyata şiirle başladığını öğrenince hiç şaşırmadım desem yalan olmaz.
Bakiye, yazarın Yas Yüzükleri, Kin Divanı ve Temmuzun On Sekizi şiir kitaplarının birleşiminden oluşuyor. Kitabın ilk şiiri olan Küfrân'da bir baba-oğul hesaplaşması ile açılıyor perde.
" herkesin yalnız klarnet çalarken duyduğu
kendinin öksüzü ıslak bir adam
benzemem diye düşünürken
müsvedde oldum ona."
Bu şiiri Aşıklar Bayramı'nın üzerine okuyunca daha da anlamlı oldu benim için. Belki de Aşıklar Bayramı'nın mayasıydı Küfrân.
"artık buruşuk bir çarşaf gibi dağılan
yüzüne bakınca duydum ancak:
anneler erken
ölümlerine yakın sevilir babalar."
Yas Yüzükleri'nden sonra Kin Divanı'nda "dünyaya sığıp bir yatağa sığamayanların" şiirleri var.
"erkekler ayân da, her kadının kalbi sır neden bilemedim."
Benim en çok sevdiğim şiirler ise Temmuzun On Sekizi'nde yer alan şiirler oldu.
"üç yıldır
ot bitmedi
bitmiyor gittiğin yolda" diyor Kemal Varol giden sevgilinin ardından, "temmuzun on sekizi ağlatsın ikimizi" diyerek bitirdiği metin ise benim en sevdiğim oldu. En son
"aşk sende
heves bende kaldı" diyerek bitireyim.
Bakiye Kemal Varol'un 2017 yılında yayınlanan son şiir kitabı olmuş. Bence şiirlerinden mahrum etmemeli okurlarını.
"âh ki
doymadan kalktım sofrandan"
Âh ki şiirlere doyamadan bitti Bakiye.
Keyifle okuyun....