Absürdlükler ve saçmalıkların havada uçuştuğu bir öykü kitabı.Ama altından şiddet ve savaş karşıtı incelikli,alaycı söylemler çıkıyor.. Çarpıcı öykülerinden birinde de aynı kompartımanda yolculuk eden kişilerin kendileriyle hiç konuşmayan birine konuşsun diye yaptıkları işkenceler var.Rahatsız edici.Sonu ise sizi hafifçe gülümsetiyor.Her öyküsü şaşırtıcı,eşyalar,hayvanlar konuşuyor.Uğur Özakıncı öykülerinde gördüğüm bu tarz yazım Boris Vian da doruğa ulaşıyor. Boris Vian kendine has ve genç yaşta ölen bir yazar.En az bir kitabını okumanızı öneririm