Korkunun verdiği tüm ruhsal ve fiziksel değişimleri okurken hissettiğimiz bir kitap olmuş. Korkunun acısıyla yaşamanın sonucuna katlanmaktan daha kötü olduğu panik hali. Stefan Zweig in yine muhteşem akıcı anlatımıyla yazıya dökülmüş. Utanç başa gelen en kötü duygu ve insan bundan kaçabildiği kadar kaçıyor. Peki kendinden utanmak? Hatadan doğan pişmanlık kendini tanıyamama ve bunun verdiği gurur kırıklığı dayanılabilir mi sizce.
