Ah Emine Şenlikoğlu yine ağlattın... Musa ve Yıldırım. Her şeye rağmen dost kalabilen iki insan, baharı arayan iki kuş. Ta ki Musa yanlış coğrafyaya uçana kadar...
Kitaba ilk başladığımda yazarın diğer kitaplarından daha farklı bir konu işleneceğini düşünmüştüm çünkü daha çok bir öykü ve anılar hakimdi. Derken derken yazarın klasik bir yönü olan dini tarafı ortaya çıkmaya başladı ve o yönde ilerledi. İlk başta sıkıcı buldum ama son 40 sayfada yaşananları asla tahmin etmedim ve gözyaşlarımı tutamadım. Okumanızı tavsiye ediyorum.
