İnsanın kendi bireysel mutluluğuna odaklanmasını memeli bir canlı olmasına ve doğaya bağlıyor yazar. Bunun doğamızda olduğunu söylüyor bir nevi. Kitap beni, kapitalizmin aslında insan doğasına ne denli uygun bir sistem olduğuna bile ikna etmişti aslında. Doğrudan söylemiyor tabii. Doğamızı açıklıyor ve siz içinde yaşadığımız sistem tam insan doğasına göre olacak şekilde evrilerek bu duruma gelmiş, ne de güzel olmuş diyorsunuz. Uyanışımı ise kitabin son sayfaları sağladı. Sonlarda artık yazar kendince bir sonuca bağlayacağı zaman, insanların memnuniyetsizligine ve bundan kaynaklı "mutsuzluğuna" anlam veremediğini söylüyor. Oysa dünyanın bilmem nerelerinde çeşmeden su aktığı için şükreden insanlar var. Güzel yollarımız ve gıdalarımız olduğu için çok mutlu olacağımız yerde, neden Türkçemizde olan daha güzel tabirle "bulduğumuzu bunayıp" sürekli sorun çıkartıyormuşuz ki? Yazar mutsuzlugumuzun temelinde işte bu eleştiri kültürünü ve memnuniyetsizliği görüyormuş. Yazara tam da birileri bir şeylerden duyduğu memnuniyetsizliği daha yüksek sesle söyleyebildiği ve diğerleri de çözüm bulmaya çalıştığı için çağdaş gelişmişlik seviyesinde olduğumuzu hatırlatmak isterdim. Mutlu olmak, beynimizi uyutmak değildir. Kitaptan çok şey de öğrendim, yadsıyamam. Alışkanlıklarımızı nasıl değiştirebileceğimiz ve beynimizi nasıl yönetebileceğimize dair... Fakat katılmadığım fikirleri açıklamanın daha faydalı olabileceğini düşündüm. Okurken sizi rahatsız etmedi ise belki tekrar düşünürsünüz ya da yeni okuyacaksınız başından itibaren eleştirel yaklaşabilirsiniz kitaba. Ben baştan hiç böyle bir sonuca varabileceğimi düşünmemiştim.

Mutlu BeyinLoretta Graziano Breuning · Aganta Kitap · 2017957 okunma

·

821 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

beria