"... Karanlıklar gizleyince beynime vuran yabancılıkları, başlıyor gösterisi zamanın.
Sonra sen geliyorsun, hiç olmadığın kadar bana geliyorsun en sevdiğim gülüşlerinle.
Saçlarımı dağıtan ılık esintilerde kokun siniyor tenime.
Ellerin sarıyor bedenimi soluk-soluğa.
Ve saatlerce benimsin artık.
Hiç olmadığın kadar benimsin.
Kimselerin götüremeyeceği kadar benimsin, titreyen ellerimle okşadığım hayallerinde..."
Sayfa 75 - minima yayınlarıKitabı okudu
·
90 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.