Agatha'nın bu sene okuduğum ikinci kitabı olmalı. Fakat her iki kitabında da, - bu kitapta da bahsedilen- "Büyük Dörtler" kitabındaki kitabı gibi tat alamadım. Agatha'nın bu kitaplarına yazın birçok kez başlayıp yarım bırakmıştım. Şimdi tamamlayabildiğim için mutluyum. Önceki kitap ile beraber değerlendireceğim çünkü bu kitaba da "Mavi Trenin Esrarı" nda edindiğim önyargıyı kırarım umuduyla başlamıştım, hayal kırıklığı oldu. Elbette niçin hayıflanıyorum, açıklayayım; her iki kitapta da *Yüce Poirot'un esrarengiz cinayeti çözmeye çalışmasını, Agatha'nın kitabın son sayfasına kadar katili belirsiz kılmasını ve bir anda hiç tahmin edilmeyen kişinin katil çıkmasını görüyoruz. Bu monotonluk da kitabı heyecansız kılıyor. Tabii ki de olay örgüsü aydınlatılırken birbiriyle bağlanılan durumlar bir zeka ürünü. O detaydan konunun bambaşka yerlere evrilmesine hayret ediyor insan. Agatha'yı başka bir zaman dener miyim? bilemiyorum ama sevdiğim bir yazar kendisi. Belki de polisiye okumaktan sıkıldım biraz. Yine de bir günde bitirebileceğiniz bu kurgu kısa ve öz. Bir önceki kitaptan daha çok sevdiğim de kesin. Güzel Poirotlu günler dilerim. Sağlıcakla kalın.

Acı KahveAgatha Christie · Altın Kitaplar · 20187,8bin okunma

·

78 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

irem