Sevim Burak, aklına gelen tüm cümleleri bazen de sadece sözcükleri ishal halinde sayfalara dökmüş. Konu yok, bağlam yok, tema yok, karakter yok. Yalnızca aklına gelen cümleleri peş peşe sıralamış. Artık nasıl bir uyuşturucunun etkisindeyse... Zamanında "çevresinin" yazar kıldığı biri kanımca. Türkiye böyle bir yer. Postmodernizm kisvesine sokulan bu tür öyküler, okuyucuya siz anlamıyorsunuz, yeterince aklınız yok diye diye pazarlanıyor. Azınlıkları falan anlatıyor diyor arka kapağı. Azınlıkları falan anlatmıyor. İsimleri var sadece. Ve zaten kitap bir şey anlatmıyor. Sevim Burak'ın okuduğum ikinci kitabı bu. İkisi de çöp! Şimdi sevim burak tarzı bir minik öykü yazayım şuraya anlayın olayı: Sönük hatıralar yürüyordum... Çok yürüdüm. Hayır beyefendi burada inmek istemiyorum. Binmek isterdim dedi Zembul. Komşusu balıkçı hasan ağlıyordu. Sigaran var mı dedi biri. 45 lira 6 kuruş. teşrinievvel ayıydı. Kadın bağırdı. Evet. Tepeden yuvarlanana yuvarlana yere çakılır insan. İnsaniyet... Ah vah... galoşşlarım yandı eyvah.. Yedi cüce geldi. Pamuk kalmamıştı. Şeker prenses. Ah vah... Sigaran var mı dedi Şehir. Kadın votka içiyordu. Zembul geldi, İshak geldi, hasan geldi. Azınlıklar falan. Mutsuzum. -son- Aynen böyle öyküler var.

Yanık SaraylarSevim Burak · Yapı Kredi Yayınları · 2018764 okunma

·

139 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

C.