"Neden, ister felsefede ya da politikada ister şiir ya da sanatta olsun olağanüstü kişiliklerin hepsi melankoliktir?"
Sayfa 10
··
1.315 görüntüleme
Melankoli, özellikle toplumsal huzursuzlukların arttığı dönemlerde yaşanan güvensizlik ortamlarında sıklıkla sözü edilmeye başlanan bir yaşam tarzı, bir ruhsal durum, bir kişilik tipidir. İçinde bulunduğu ortamla, diğer insanlar ve kurumlarla pek anlaşamayan, özcesi toplumsallaşamayan melankolik kişiliklerin ilk örneklerinin ozanca betimlenişi Homeros destanlarına kadar uzanır. Örneğin, Sisyphos'un torunu, Bellerophontes, olasılıkla yazılı tarihin tespit edebildiği ilk melankolik kişiliktir. Aynca, Troya savaşlarının ünlü komutanlarından Aias, sonu intiharla biten hezeyanlı (paranoid) melankolinin gene ilk örneklerinden biri olarak bilinir. Agamemnon, kimi zaman coşup köpüren, ortalığı kasıp kavuran, kimi zaman da hüzünlenip köşesine çekilen, kendisine yöneltilen en ağır eleştirileri bile ses çıkarmadan dinleyen, duygulanım (affektion) dalgalanmaları sergiler.
Theophrast/ Aristoteles'in yazdıkları "Problemata Physica"nın XXX. kitabının başındaki "Melankoli" bölümü, felsefe ve sanat tarihinde bir dönüm noktası oluşturmuştur. Melankolinin ve melankolik kişiliklerin olumlandığı bu "çağ açan" çalışmanın daha ilk cümlesi...
Melankoli üzerine ilk kapsamlı tıbbi araştırmaları günümüzden iki bin dört yüz yıl kadar önce, Antikçağ, Kos Adası Tıp Okulu'ndan, Hippokrat yapmıştır. Bu ruhsal duruma, melankoli adı, gene ilk kez Hippokrat tarafından -olasılıkla Aristophones ve Sophokles'in yapıtlarından esinlenerek konmuştur.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.