Freud ilk kısımda uygarlığı, yönetilen çoğunluğun uygarlığın yüklediği yükümlülüklerden neden nefret ettiğini
ve yöneten azınlığı neden çekemediğini inceliyor. Sonraki kısımda Totem ve Tabu eserine yer yer atıf yaparak, nispeten çekimser bir girişle yüzeysel bir din eleştirisinde bulunuyor.
Freud'a göre bu nevrotik durum çocuklukta baş gösteriyor. Çocukken kimi konularda kandırıldığımızı aklı başında bir yetişkin olunca sorgulayarak idrak ederiz, ancak toplum din kitaplarını dinin ispatı varsayıp sorgulanmasını ise yasak görüyor. Freud bu baskıcı yasanın çok ciddi bir acziyet olduğu kanısında. Öte yandan toplumun henüz inanç ve sezgileri bırakıp akılcılıkla devam edebilecek kadar uygar olmadığı da gayet açık. #151123104
Dolayısıyla herkes uygar bireyler olarak yetiştirilmiş olsaydı akılcılık dünyayı mükemmel hale getirirdi. Fakat doğru yetiştirilmeyen öfkeli kalabalığı kötülük yapmaktan alıkoyan tek şeyin (eğer gerçekten alıkoyabiliyorsa) inanç olduğu göz önüne alınınca, inanmaya devam etmeleri görece daha sağlıklı bir seçenek halini alıyor.
Çevirmeni akıcı çevirisi için kutluyorum, keyifli okumalar.