... şu yeryüzünde her şeyin bir dermanı vardı. Taşı toprağa çeviren rüzgar, yenmeyen sert armudu olgunlaştırırdı. Ama çiğ insanı gün yirmi dört saat güneşin önüne dik, olgunlaşmazdı. Rüzgara dik, rüzgara set gerer, ağaç fidesini seyret desen, kökünden koparıp atardı. İnsanı Mevla'nın ilacı, sözdür. İnsan sözün hikmetine varmadığı sürece dünyayı ateş gibi yakar, kavurur.
Sayfa 199 - İletişim Yayınları
·
36 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.