İyi niyet ( Necip), aşk (Ka), şefkat ve mantık (İpek), kıskançlık (Kadife), hırs (Lacivert) ve daha nice duygunun sarmaladığı siyasi bir alegori, bir Türkiye minyatürü. Kitabın kurgusuna hayran kaldım. Üstkurmaca yöntemi kullanılarak okuyucunun merakını arttıracak ufak tüyolar verilmesi, hikayeye devam etme isteği uyandırıyor. Benim için kitabı beğenip beğenmemede hiç önemi olmasa da, karakterlerin siyasi ideolojileri, bu akıma kapılmalarının temelleri ya çok detaylı verilmemiş ya da bana bu duygu geçmedi. Bunu söylememin tek sebebi Orhan Pamuk’un bu kitabın siyasi bir roman olduğunu üstüne basa basa belirtmesi. Tabi ki bir tarafın haklı olduğuna kesin hüküm verilen bir kitap olmalıydı demiyorum ama ideolojik altyapılarını da açık bir dille söylenmesini-yazar için riskli olsa da- tercih ederdim. ‘Siyasi kimlikleri ne olursa insan insana özgü hırslara, zayıf noktalara, mutluluk hayaline sahiptir’ fikri geçiyor evet, ama bu siyasi roman tanımına ne kadar giriyor emin değilim.