Ursula K.Le Guin, Vergilius’un epik şiiri Aeneas’ın mekan ve karakterlerine dayanan bir mitolojik roman yazmış. Fakat şiirde adından pek sıkça bahsedilmeyen, hatta yan karakter diyebileceğimiz Lavinia, Le Guin’in romanında bir ana karaktere dönüşüyor ve bizleri, bu destanı müthiş bir kadının gözünden izlemek lütfuyla buluşturuyor. "Ama o bunları yazmadı. Şiirinde hayatıma önem vermedi. Beni ihmal etti, çünkü beni ancak ölürken tanıdı. Bunda onun suçu yok. Düzeltmeler yapması, şiirin üzerinde tekrar düşünmesi, yarım kalmış satırları tamamlaması, bitmediğini düşündüğü şiiri bitirmesi için çok geçti artık. Bunları yapamadığı için üzülüyordu, biliyorum; benim için üzülüyordu. Şimdi olduğu yerde, karanlık nehirlerin ötesinde, birileri ona Lavinia'nın da onun için üzüldüğünü söyleyecektir belki de... "Varlığım yüzyıllar boyu sürecekse eğer, en azından bir kerecik ortaya çıkıp konuşmam gerekir. Şairim bana hiç söz hakkı tanımadı. Sözü ondan almak zorunda kaldım. Bana uzun ama küçük bir hayat verdi. Yere ihtiyacım var, havaya ihtiyacım var."

LaviniaUrsula K. Le Guin · Metis Yayınları · 2010458 okunma

·

367 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.