Kısa kısa öğütlerden ve değerli din alimlerinin ilimlerinden faydalanmış olup, 
Mevlana Celaleddin-i Rumi gibi bir şahsiyetin övgüsüne
("Attâr yedi aşk şehrini dolaştı,
bizse hâlâ bir küçük sokağın başındayız!" )
mazhar olmuş 
Feridüddin Attar bizlere yumuşak üslubuyla ışık tutmuş, nur olmuş.
Kitabımız, 
Münebbihat - Din Nasihattır kadar maddeli ve uzunca olmasa da gayet de beğendim.
Bu tarz kitaplar, öğüt verilen bir kişiye ( ey oğul, evladım, müridim...) şekilde olsa da aslında tüm İslam alemine seslenen özelliktedir. Kitapta karakter genellikle temsilidir.
Sayfa aralıklarına nefes( kısa boşluklar) aldırılmış olması beni daha fazla okumaya adepte ediyor.
Derin anlamlı, fakat yüzeysel görünen öğüt ve yapıcı eleştiriler sizleri tefekküre davet etsin.
Bu yüzden de kitap da "köprü girişine ev yapılamayacağından" kasıt zannımca; Dünya'ya kök salmamayı/ bağlanmamayı anlatmak istenmiştir. Sonuçta dünya; ahiret yolculuğuna çıkaracak bir köprüdür.
Bazen de fakir insandan bahseder ki bu; Allah karşısında fakir olmaktan, aciz olunmaktan ibarettir.(fakirûllah) Bu tarz insanlar, dünyadaki yoksulluğu tabiri caizse tınlamayan, gönül zenginliğiyle gözü tok insanlar/dervişlerdir.
Bunun gibi cümleleri, yüzeysel sanıp aldanmayın. Zahir anlama yalnızca odaklanmayınız, diye balık tutmayı göstermek bizden, devamı sizden...
Anlamlı ve uygulamalı okumalar dilerim...
·
1.389 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.