İlk öyküyü okurken aklıma Kırmızı Oda'da ki Alya karakteri geldi. Çocukluğunda göremediği o sevgi ve dışlanmışlık bu kitapta benzer şekilde karşımıza çıkıyor. Okurken hüzünle baktım satırlara ve sadece ilk öykü için bile okumaya değer bir kitap olduğunu düşünüyorum.
İkinci öykü ise küçük bir kızın gözünden aktarılıyor. Ailesinin yaşadığı zorlukları, en çok da annesinin üzüntüsünü bizlere aşılıyor. İlk okurken bir sıkıntı görmesem de biraz ilerledikçe sürekli dram olmasından dolayı sıkıldığımı belirtmeliyim. Kitap uzun olsun diye yazılmış gibiydi. Ama bu kitabı okumamanıza engel değil tabii kii!
Ben genel olarak sevdim, okumayı düşünenleriniz varsa bekletmesinler.