“Malte Laurids Brigge'nin notları'nı okumak insanın ruhuna kurşun kalem saplamasıyla aynı şeydir.” diye bir cümle okuyup kitaba başlamıştım.gerçekten de öyleydi.
az dozda ve bolca yutkunarak okunması gereken kitap. bitirdiğimde karmakarışık şeyler düşünüyordum. mesela, birini sevmek, size, ondan sizi sevmesini bekleme hakkını vermez; fakat sevilmek, sevildiğini bilmek, büyük sorumluluktur gibi. ya da, geçmiş, hatırlandığında, her zaman güzel tatlar bırakmaz ağızda. herkesin çocukluğu tekrar yaşanılası değildir; ama zaten çocukluk da her zaman yaşanılası bir dönem değildir. ölüm, insaoğlunun hayat boyu içinde taşıdığı çekirdekse eğer, görmezden gelinen ufak bir aksilikten çok öte bir şeydir.
tüm notlar, son notun son cümlelerini yazmak için yazılmış gibi geliyor bana.
"kim olduğunu ne bilirlerdi. şimdi korkunçtu zordu onu sevmek ve o, buna yalnızca biri'nin gücünün yeteceğini seziyordu. ama o biri, istemiyordu henüz."