Çocukları gözlemlediğimizde, doğal bir merak ve bir şeyleri yapmaktan vazgeçmeyen, pes etmeyen bir yapılarının olduğunu görürüz. Pes etmezler. Düşer ama tekrar kalkarlar, bu onların doğalıdır. Ama bir şekilde korkutulurlarsa, "demek ki bunu yapmamam gerekiyor" telkinini alırlar. Doğal süreçleri bozulur. Bir şeyin sorun olduğuna anne babanın algısına göre karar verirler. Zihinlerinde bir engel yaratılır. Aslında çocukta travmayı yaratan, çevrenin algısıdır. Bir şekilde hayattaysak, hayatta kalmayı başarmışsak, hiçbir olay travmatik değildir.
pusula yayıneviKitabı okudu
·
133 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.