Ölü Ozanlar Derneği; okuru uçsuz bucaksız bir hülya denizine sokan, okuru düşündüren, sözcüklerin okuru titrettiği bir kitap. Bu kitabı okumaya başladığımda her sözcüğün ruhuma tesir ettiğini fark ettim. İnsan ömrünün kısa olması ve insanın bu kısacık süreyi toplumun dayattığı normlara göre yaşamasını eleştiren bu kitap, bana hayatın güzelliklerini silip süpürmeyi, carpe diem'i (anı yaşamak) istettirdi. Bay Keating'in dediği gibi hepimiz sınırlı sayıda ilkbahar, yaz, sonbahar göreceğiz. Bu sınırlı vakti neden bize dayatılanlarla heba edelim değil mi?
Kitabın dili, konusu oldukça güzel.
Tavsiye ediyorum
