Hiç ismini filan duymadığım bir yazarın kitabını okuyayım dedim. Beklentim düşüktü ama garip bir şekilde yazar başarılı geldi bana. Kısacık öykülerinde hep böyle dönüm noktası sayılabilecek olayları konu almış. Kalemi başarılı ancak bana fazla melankolik geldi. Hiç mi insanın mutlu dönüm anı olmaz hep bir vazgeçiş, kaybetme, hüzün.. Kitabın genel havası da böyle zaten. Yine de yazarın rengi belirgin neredeyse her hikaye de izlerini görebiliyorsunuz. Sevdim ama ruhum daraldı. Böyle kitaplara da ihtiyacımız var.
Diğer kitaplarını okur muyum? Bilmiyorum çabalamam ama denk gelirse okurum muhtemelen.
İyi okumalar.
