... Bazı günler vardır, hızla akar gider zaman ve sanki sen daha yeni yeni yataktan kalkmış gibi bitirirsin günü. Sevinirsin bu hıza, akşamın gelişi mutlu etmiştir seni, ofisin kapısından çıktığın gibi hürsün ya, sağa sola, biletçiye, metrodaki esmer çocuğa gülümsersin. (...)
Günün hızlıca geçmesi mutlu etmiştir seni, fakat şimdi, günün bu kadar hızlı geçmesinden dolayı büyük bir çöküş yaşamak üzeresindir.
Evine girer girmez yüzüne çarpan yalnızlığı, içeriye hapsolmuş havayla karıştırmayacak kadar tecrübelisin. "Bir sesi olsa yalnızlığın dersin," dersin, beni karşına alıp gözlerini kocaman açarak. "Kilit ses olur bu. O mekanik seslerin çağrıştırabileceği tek şey yalnızlıktır bence."
Günün hızlıca bitmesine sevinen, koşarak ofisini terk eden sen, evet sen, gece kafanı yastığa koyup diğer yastığa sarıldığında sarıldığında, kendini mesai bitimindeki kadar mutlu hissedebiliyor musun? Sarıldığın yastıkta ki koku senin kokun, tek kişilik yatakta ölecek olmak senin korkun ve hızla geçen zamanın aslında aslında ne kadar boş ve manasız olduğunu anlaman ise senin pişmanlığın.
Sayfa 43Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.