"Çoktan kabuk bağladığını düşündüğüm yaralarım vardı.Yanılmışım..."diyor kitabın başında tam bu duyguyu yaşattı bana Tarık Tufan.İçerik olarak kısa durum hikayelerinden oluşsa da bir yerde öyle yüreğime dokundu öyle bir kayıbımı hatırlattı ki bana yazmadan geçemedim.Kitabın ismi Yasin süresinin 20. ve 21.ayetlerinden esinlenilerek konulmuş.Tamda benim hayat şehrim'e böyle giren beni vahiyle tanıştıran hayatım boyunca dilimde dua olacak birini yeniden hatırlattı.Okurunun hayatının bir anına,bir dönemine dokunmayı gayet ustaca başarıyor yazar.Her cümlesi ile üzerimde derin etkiler bıraktı yine.
"Dostum öldü.Yarası ciğerlerimde kaldı..." Diyor Tarık Tufan şimdi bu cümlesinin ardından tek söyleyebildiğim Ben dostumun ardından "özlüyorum"bile diyemiyorum bir harf eksilterek her gün "ölüyorum..."diyebiliyorum.