320 syf.
9/10 puan verdi
Güray Süngü okumaktan daha zor bir şey varsa o da Güray Süngü romanın sonunu getirmek. Genelde romanlarına ağır bir tempoyla başlıyor sonra çarklı dönüyor. Hatta bazen duruyor. Dönüyor, dönüyor, dönüyor… Ağır ağır dönüyor. Kafamı döndürüyor. Aslında bir film gibi hissediyorum. Her şeyin içindeyim ama kuş bakışı bakıyorum. Seviyorum ama zorlanıyorum bazen. Mesela neden karakterlerine aşk acısını bu denli şiddetli yaşatıyor? Üzülüyorum. Yazık değil mi bu insanlara? Çok komik ama bazen kendimi o kadar kaptırdığım oluyor ki “Of! Sevmezse sevmesin ben severim seni Aziz!” dediğim yerler geldi.
Ha ne diyordum Güray Süngü romanı.
Düş Kesiği romanı ile benzer ama -aynı olmayan -hayatları ele almış. Bence yine ve yine güzel olmuş. Okurken keşke Derya ben olsaydım dedim. Aziz zaten Güray bey :)) tam anlamıyla olmasa da o da benim Aziz Çalışkan’ım. Bir de neden “Kış Bahçesi” olduğunu anlamak için baya bir okumak gerekiyor. Meraktan çatlayacaktım. Çünkü kış ve bahçeyle alakasız bir roman. Aslında daha duygusal bir şeyler yazmak istiyordum. İşte tanışma tarihimiz geliyor falan filan tarzında ama biraz daha okuyayım duygusallığı öyle yaparım dedim.
Bu arada kitap ödül almış. Ödüllere doymasın benim güzel yazarım ya! (kalp emojisi)
Keyifli okumalar dilerim. :))
·
475 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.