Kitap on bir farklı öyküden oluşuyor. Bu öykülerin ortak yönü hepsine ölümün, intiharın, kanın hakim olması. Zaten kitabın ismi de Üç Damla Kan. Bütün hikayelerde tutkun bir hava mevcut. Ama okuması kolaydı, dili akıcıydı. Kör Baykuş kadar ağır değildi.
Özellikle bazı hikayeler daha güzeldi. Mesela "Nefsini Öldüren Adam". İran'daki dini düzeni, hocaları, ikiyüzlülüklerini eleştiriyor. Dışarıdan göründükleri gibi olmadıklarını anlatmaya çalışıyor. Galiba bu işler her coğrafyada aynı.
