Kitabı elime aldığım anda kendimi bambaşka yerlerde bambaşka hayatların içinde buldum. “Kuytu” içindeki öykülerle okuyucuyu sürekli ters köşe yapan, her öyküde bahsedilen karakterlerin yalnızlığı, yaraları, geçmişleri, bugünleri ile içimize işleyen bir yapıya sahip. Bir adam ve kadının derinden paylaştıkları sessizlikleri, bir insanın geçmişinden gelen misafir, kraliçeye anlatılan bir hikaye, aşk ve nefretin iç içe geçtiği bir yolculuk, bir hayat hikayesi, mutluluğu bir adamın keline dokunarak almaya çalışan bir halk, sahip olduğu aileden kilometrelerce uzakta olmak zorunda kalan bir kadının bağ kurma çabası, bir adamın idama giderken içinde filizlenen ateş, ayrılıklar, sırlar, kesişen yollarla her hikaye başka bir yaraya dokunuyor. Kitabın kapağı da bundan ilham alınarak hazırlanmış. Carys Davies’in dili o kadar akıcı ki… Her öyküyü okurken kendimi yeniden kitabın içinde buldum. Dili çok sade ve anlaşılır, tabi burda çevirmen Yasemin Akbaş’ın etkisinin de büyük olduğunu düşünüyorum. Genelde ters köşe kurgulanan eserlerde sonunu tahmin edebildiğimi fark ederim fakat Davies’in öykülerini okurken bunu hiç yapamadığımı fark ettim ve beni bu yönüyle de çok etkiledi. Kitabın bu yönünü yazar şöyle anlatmış bir röportajında: “Burada amacım sadece ters köşe ya da sürpriz yapmak değil. Şaşırtmaktan ziyade öykülerimde dünyanın bir anda tamamen tersi tarafa dönüp konunun bambaşka bir boyutunu yansıtmasını seviyorum. Bu anlamda sürpriz değil de, belki aniden diğer boyutuyla bakmak desek çok daha doğru olabilir. Başka bir kişi olarak siz benim aklımda ne olduğunu bilemezsiniz. Ben sizin kafanızda ne olduğunu bilemem. Bunlar bizim insan olarak taşıdığımız gizemler, gizemli yanlarımız.” Yaşanana farklı birinin gözüyle bakmak.. Ne kadar dokunaklı geliyor. Öyküler de tam olarak böyle kurgulanmış. Hikayeyi bir karakterin gözüyle görüyoruz çoğu zaman ama öykünün sonuna doğru farklı bir zihnin içinde buluyoruz kendimizi. Şaşırtan kısım da burada başlıyor. Hiçbirimiz ön yargılarımızdan, kendi süreçlerimizden, deneyimlerimizden, geçmişte yaşadıklarımızdan, düşünce kalıplarımızdan sıyrılamıyoruz hikayeyi anlamlandırırken. Bu yüzden de öykü ilerlerken kendimize ait bir kurgu yaratıyoruz, öykünün içinde yeni bir öykü gibi. Son dönemde okuduğum en iyi öykü kitaplarından biriydi. Öykü severlere tavsiyedir. Yazarla yapılan söyleşinin tamamını okumak isteyenlere linkini bırakayım: sanatkritik.com/soylesi/carys-d...

KuytuCarys Davies · Yüz Kitap · 2018130 okunma

·

513 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz Sinanoğlu