Modern ilerleme dönemi, insanı, acısız varoluşun vaadedilen toprağına götürdüğünü iddia etmektedir. Oysa gerçekte insanlar bir tür kronik acı fobisi geliştirdiler. Bu noktada acıdan kasıt salt bedensel ve ruhsal acı degil, kelimenin en geniş anlamıyla acıdır. Ayrıca her gün saatlerce müzik gamları ile alıştırma yapmak, ilgi çekici olmasa da kişinin ilgilendiği bilgileri edilmesi için gerekli olan bir konuyu öğrenmek acı verici israf vericidir. Kız arkadaş veya erkek arkadaşla buluşmak ya da saatler yürümek yahut arkadaşlarla eğlenmek varken oturup ders çalışmak acı vericidir. Bunlar aslında küçük acılardır. Ne yazık ki eğer kişi gerekli olan şeyi öğrenmek istiyorsa kendi hiyerarşisi içinde yanlış olanı düzeltmek istiyorsa bu durumu serzenişte bulunmadan kabullenmek zorundadır. Daha ağır bir acı söz konusu olduğunda söylenmesi gereken şudur: mutlu olmak pek az sayıda insanın payına düşerken, acı çekmek her insanın yazgısıdır. İnsanlar arasında dayanışmanın en güçlü temellerinden biri kişinin kendi acısını acı çeken diğer kişilerle paylaşma deneyiminde yatar.
Sayfa 47
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.