Birçok incelemede oldugu gibi ben de Antik diller öğretmeni Gregorious diye başlamak istiyorum incelememe çünkü bu meslek seçimi karaktere cok uyumlu. Hayatı boyunca sadece " ölü diler" öğretmiş, her dersine dakik bir sekilde giren ve etrafiyla tam bir iletisim kuramayan karakterimiz bilmedigi bir dilde yazılmış bir kitabin pesinden onun gizemine kapilarak- ki bu Onun icin hic normal degildir-lizbona a kadar gidiyor ve aslinda adeta üzerindeki ölü toprağını silkeliyor. İki hikayenin birlikte ilerlediği kitapta yazar felsefeci kimliğini daha çok Prado nun kitabında gösteriyor. Aziz Agustin ve Platonun filozof kralinin vücut bulmuş hali Markus Aurelius a yapılan göndermeler kitap boyunca verilmek istenen erdemli insan imajina cok uygun. Kitaptaki iki ana karakterin içsel yolculuklarına tıpkı bir tren yolcusu gibi eşlik ederken bu yolculuğun kendi içinize doğru oldugunu da fark ediyorsunuz. Pradonun irdeledigi felsefi soruların hepsini buraya yazamam ama çoğunu ikişer kere okuyup düşündüm. Felsefenin çıkış noktası soru sorma heves ve gerekliliği bir romana bu kadar güzel yedirilebilir. Anlaşılır bir felsefe pratiği ve sürükleyici bir roman tadında diyebilirim.

Lizbon'a Gece TreniPascal Mercier · Kırmızı Kedi Yayınevi · 20121,398 okunma

·

134 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

A.D