Bir İnsanın ….. Yalnız Yaşayabilmesi İçin …
“Yalnızlık, insanın başarılı bir iş ortaya koymasını sağlayan sağlığı, güveni, inancı ve sevinci ondan koparır. Bir insanın tıpkı benim gibi yalnız yaşayabilmesi için onun Tanrı’nın güvenine, bir azizin inançlı ruhuna ve Cebelitarık’ın sert korunaklığına ihtiyacı vardır.”
Tanrı’nın Yalnız Adamı ,,, 
Thomas Wolfe (1000K’den)
Yalnızlık sadece etrafımızla olan ilişkimizin sınırlılığı ve yokluğu olmamalıdır. YALNIZLIK, insanlarla ve tüm çevre ile beraberliğimizde de içimizde yer alan ve sürekli yaşadığımız bir duygu, bir hal olabilmelidir. Bir tür özgünlük, özgürlük, teklik, insanların ötesinde de kendi içimizde yaşadığımız bir iletişim ve ilişki hali! 🤔 Diye düşündüm! Aksi takdirde yalnızlığı sosyalliğin azlığı olarak tanımladığımızda, yalnız olmamayı da insanlarla beraberlik, oldukça sınırlı bir tanım yapmış oluyoruz. Ve İnsanlara da fazlaca anlam ve değer yüklemiş... Yalnızlık da sosyallik kadar gereklidir o halde yalnızlık sosyallik ile bitmemeli, onun içinde de (özgürlük, özgünlük, teklik, sükunet vs olarak) yaşayabilmelidir.
.
Bir de YALNIZLIK bir iddia olamaz… İddia ile kurulabilecek ve yaşanabilecek bir şey değildir yalnızlık! Ayrıca sonu olan bir şey de değildir; birlikteliklerde de yaşanması gereken bir hâldir!
Diye düşündüm, düşünüyorum!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.