“Geçenlerde eski bir klasik metni okuyordum…Büyük İskender’e armağan olarak çok güzel bir kadın gönderen Hintli bir prensle ilgili olarak.Şafak kadar güzel,tanyeri kadar görkemli bir kadınmış ama asıl dikkate değer özelliği soluğundan gelen ,Acem bahçelerinin güllerinin kokusundan bile ağır o nefes kokuymuş.Büyük İskender de,gençlik ateşiyle dolu bir fatihe yakışacağı gibi,bu muhteşem yabancıya daha ilk görüşte âşık olmuş fakat orada bulunan usta bir doktor bu hanımla ilgili korkunç bir sırrı ortaya çıkarmış….doğumundan beri zehirlerle beslenmiş,ta ki bünyesi tümüyle o zehirle dolup kendi de var olan en ölümcül zehire dönüşene dek.Zehir onun yaşam kaynağıymış.Soluğunun ağır kokusu soluduğu havayı zehirliyormuş.
helikopter yayıneviKitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.