Bazen kendi kendime konuşuyorum, bir bankta oturan dede gibi yanlız mı olacağım diye düşünüyorum. Galiba bu hayatta ne kadar fazla kalırsan o kadar fazla yaşamak, hemen hayatının bittiğini görürsende devam etmek istersin. Vücuduna giren nefesin verdiği his veya kalbinin atma sesini kendin duyman gibi, o duyguları ve hissi özlemek gibi, Bir insana değer vermek ve onun yaşamasını istemek gibi. Bir gün evlenmiş, her ev kadını gibi 2 çocuk yapmış aynı zaman da ev işi yaparak hayatını bitirmiş biri olmak istemiyorum. Belki sevilmeyebilirim, ama iyi bir dostumun yanım da olmasını istiyorum. Belki bir gün olur bu dediklerim ya yanlız kalırım ya da sevilirim ya da hayatımı klasikleştiririm.
Bir gün bu dünyadan gidersem birinin aklın da yer edinmek istiyorum. Nefret veya sevgi fark etmez, sadece bir göz yaşı sonrasın da unutulmak istemiyorum.
··
123 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.