Gurur ve Önyargı’dan sonra yazara ait okuduğum ikinci kitap: Emma. Yine benzer üslup, akıcılık, sadelik, küçük köy-ev hayatı, balolar, danslar… Olaylar sıradan bir şekilde devam ederken bazı küçük ayrıntılarla okur kuşku içinde bırakılıyor. Hâl böyle olunca bir noktada şüphelerinizin giderilmesi için okudukça okuyorsunuz. Nitekim çözüm noktasına ulaşılıyor ancak bu nokta son 50 sayfada falan karşınıza çıkıyor. Şükür ki Gurur ve Önyargı’daki gibi “eee yani bu kadar mı, böyle mi bitiyor kitap?” diyeceğiniz türden yarım kalmıyor. Kitabı bitirirken derinden ve minnetle bir oh çekiyorsunuz :)
