Geç tanışmışım Yekta Kopan'la. Bu, okuduğum ikinci kitabıydı ve itiraf etmeliyim ki dimağımda enfes bir tat bıraktı. Yazarın okuduğum ilk kitabı Aşk Mutfağından Yalnızlık Tarifleri'ydi ve 2002 Sait Faik Öykü Ödülü'ne layık görülmüştü. Bu kitap, 2010 Yunus Nadi Öykü Ödülü'nü ve 2010 Haldun Taner Öykü Ödülü'nü almış. Dürüstçe ifade etmem gerekir ki, bunun takıntılısı olmasam da okuyacak binlerce kitabın olduğu bir ortamda bir kitabın önemli ödüller almış olması seçici olmaya çalışan bir okur olarak beni etkiliyor ve bir kitabı okumaya karar vermezden önce bu durumu illaki göz önünde bulunduruyorum. Kitabın diline gelecek olursak... Bir kere Yekta Kopan Türkçe'yi ustalıkla kullanıyor. Dili sade ve duru, anlatımı abartıdan uzak ve az gösterişli. Az gösterişli diyorum ki, bu da benim açımdan tadında bir gösteriş. Yani beni büyüleyen bu cambazlığın Türkçe'deki tam karşılığı belki de "hünerdir." Ne ağdalı cümlelere boğup sıkıyor sizi, ne de "abi sen 2+2=4 mantığıyla müteahhitlik yap, edebiyat senin işin değil," dedirtecek kertede düz bir anlatımla bıktırıyor. Neticede tüm kitabı okuyup bitirdiğinizde hafif bir kıskançlıkla "ah be, bunu ben yazsaydım keşke!" diyebilirsiniz benim gibi. Öykülerin uzunluğu da tam tadında. Tam da siz sanki artık sıkılacakmışsınız hissine kapıldığınızda zaten öykü bitiyor. Gelelim kitabın içeriğine... Aşağı yukarı 170 sayfa olan bu kitap temelde baba oğul hesaplaşması ve yarım kalan, yürek burkan aşk öykülerinden oluşuyor. Zaman zaman tadında küfür ve argo ile yer yer belirgin bir kapitalizm eleştirisi mevcut. Yazarın benim okuduğum her iki kitabında da yer alan aşk öyküleri, bende Yekta Kopan'ın özel hayatında epeyce bir kadınla flört ettiği hissini uyandırdı; çünkü aşka dair anlam dünyası olağanüstü zengin ve aşk öyküsü kurgulamada muazzam başarılı. "Böylesi de yaşanmadan yazılmaz," dedirtiyor adeta insana. Bu arada değinmeden geçemeyeceğim; özellikle baba oğul hesaplaşması, tüm kitabın dokusuna sinmiş bir tema. Şunu söyleyebilirim ki, Yekta Kopan okurken genel olarak öyle vurdulu kırdılı bir olay öyküsü beklememelisiniz, Kopan'ın öyküleri daha ziyade durum öyküsü kategorisinde değerlendirilebilir. Sonuç olarak bütünlüklü bir değerlendirme yaptığımda, "neyi ve nasıl anlatırsak okuyucuya büyük bir haz veririz?" sorusunun cevaplarından başarılı bir örneği Yekta Kopan'da görüyoruz; zira hem kullanılan dil ustaca hem de içerik zekice kurgulanmış ve belliki tüm bunların üzerine özenle kafa yorulmuş. Özetle, tereddüte mahal vermeksizin ve samimiyetle altını çizmeliyim ki, "Yekta Kopan, Türk Edebiyatı'nda muhakkak okunması gereken başarılı bir yazar ve hala onun herhangi bir kitabını okumadıysanız Bir de Baktım Yoksun'dan başlayabilirsiniz." Belki bugün için değil ama, "ne okusam acaba?" diye kara kara düşündüğüm bir zaman, Yekta Kopan'ın başka bir eserini daha okuyacağıma handiyse eminim. Selamlarımla...

Bir de Baktım YoksunYekta Kopan · Can Yayınları · 20141,020 okunma

·

751 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.