Kitabı bitirdiğimde sanki bir felsefe kitabı bitirmiş gibi oldum. Bazı şiirlerde çok derin anlamlar vardı. Şiirlerin genel teması varoluş sancısı, iyiligi tavsiye kötülükten men, dünyanın boşluğu ölümün hakikati vs.. Yine doğaya ait semboller de şiirlerde güzel benzetmeler yapılarak kullanılmıştı.En sevdiklerimi burada verecegim. Bazı şiirlerde ise" acaba bu insan bu dörtlükle neyi kastetti " dedim. Bilmeyen bir insan için dinden çıkaran ifadeler var gibi duruyor. Ancak aşk sarab saki vs bunlar tasavvufi terimler. Bu bilinçle okunmalı. Din adamlarının dünyaci olanlarına ağır eleştiriler vardı. Bana edebi zevk dışında, yukarıda bahsettiğim konularda farkındalık kazandırdı diyebilirim. :)
