Ancak bizler yetişkinliğe doğru yol aldıkça daha fazla kendi fikirlerimize saplanıp kalmaya meyil eder, sürekli kendi görüşlerimizi kemikleştiririz. Bu her zaman kendimizin doğru ve haklı olduğunu düşünmemiz ve kendi fikirlerimizin ötesindeki gerçekliği nasıl olduğu ile giderek daha az ilgilenmemiz demektir. Bizim için aşina olduklarından dolayı kendi imgelerimize ve yargılarımıza sıkı sıkıya sarılır. Böylece kendimizi güvende hissederiz.Tabi doğal olarak yaşam daha da sıkıcı bir hal alır ve tekdüze bir işe dönüşür. Yaşama sevincimiz donma noktasına altına düşer ve umut edilecek yeni ve heyecanlı hiçbir şey kalmaz ve gene doğal olarak yaşamın gerçekleri sürekli üzerimize çöker ve biz -kısmen yaşadığımız krizler yoluyla- kendimize ilişkin nasıl sahte bir tablo yaratmış olduğumuzu tekrar tekrar fark etmek zorunda kalırız.
Bunun aksine Joker bizim bir şeyin mükemmel olup olmadığını ya da hata yapıp yapmadığımızı umursamayan ve karmaşık olmayan güleç yönümüzü işaret eder.Utanmaktan ve başaramamaktan ya da kendini gülünç duruma sokmaktan korkmadan neşeli yeni şeyleri dener. Eğer bir şey yolunda gitmezse başarana ya da ilgisini yitirene kadar denemeye devam eder.
Sayfa 38
·
82 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.