Kime bırakayım bunca sevinci
damarlarımda tomurcuklanan,
bu bereketi, bu bereketsizliği
bana Doğa'dan armağan?
Büyük bir nehirdim ben akıp duran
sert taşlarla dolu
gecenin berrak seslerinin yankılandığı
günün karanlık şarkılarının,
kime bırakabilirim o zaman
bunca çok, bunca az şeyi,
nedensiz bir sevinci,
denizin ortasında yalnız bir atı,
rüzgârı dokuyan tezgâhı?
Güz Vasiyeti
Sayfa 177 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.