Kierkegaard, çifte umutsuzluk adını verdiği şeyi yaşayan bazı insanları anlatır. Bu insanlar umutsuzdur ama umutsuz olduklarını fark edemeyecek kadar kendilerini aldatırlar. Demek istediğim şu: acılarımın çoğu, arzularımla hareket etmemin sonucunda ortaya çıkar ve sonra bu bir anlık tatminle mutlu olurum, kısa süre sonra bu tatmin can sıkıntısına dönüşür, derken bir arzu daha ortaya çıkar. Schopenhauer bunun evrensel insan durumu olduğunu düşünmüş. İstemek, anlık tatmin, can sıkıntısı, sonra daha fazla şey istemek.
Sayfa 106
·
99 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Zaten Schopenhauer'a göre mutluluk durumu şöyledir; insan bir şeyi ister, ona ulaşmak için çalışır çabalar, kat ettiği her aşama anlık mutluluk verir ve nihayete ulaştıktan sonra o anın mutluluğu tadılır ve çok geçmeden yerini yalnızca bir can sıkıntısı ve yeni bir mutluluk arayışı alır. Bir dağın zirvesine ulaştıktan sonra gidecek tek yer o zirveden aşağı iniştir, Schopenhauer'a göre mutluluk da tam olarak böyledir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.